Joanna Kołodziej-Michałowicz

- od 05 czerwca 2001 r. asesor Sądu Rejonowego w Lęborku

- w dniu 18 grudnia 2003 r. uzyskała nominację sędziowską w Sądzie Rejonowym w Lęborku

- od 01 lutego 2006 r. sędzia w Sądzie Rejonowym w Słupsku. Orzekała I Wydział Cywilny, VI Wydział Gospodarczy.

- od 01 stycznia 2007 r. Kierownik Sekcji ds. Rejestrów Upadłości i Układów

- od 02 kwietnia 2007 r. Przewodnicząca VI Wydziału Gospodarczego.

- od 01 marca 2008 r. orzekała IX Wydział Cywilny

- od 01 czerwca 2011 r. orzekała w Sekcji ds. Wykroczeniowych XIV Wydział Karny

- od 05 marca 2012 r. V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

Na początku 2018 roku zgłoszona jako kandydatka na członka Krajowej Rady Sądownictwa przez swojego męża Andrzeja Michałowicza, który występował jako jej pełnomocnik
 

2018 Kandydatka do neo-KRS
- wskazana przez posłów Klubu Poselskiego Kukiz'15.

Dnia 6 marca 2018 roku Uchwałą Sejmu RP została wybrana na członka Krajowej Rady Sądownictwa. Przewodnicząca Komisji Budżetowej i członek Prezydium neoKRS.

neo-KRS 2018 - dokumenty

W 2019 roku zgłosiła swoją kandydaturę na stanowisko sędziego Sądu Okręgowego w Słupsku. Opinia sędziego wizytatora wydana w związku ubiegania się o wyższe stanowisko była jednoznacznie negatywna. Z uwagi na fakt, że ponad połowa pisemnych uzasadnień orzeczeń została sporządzona po terminie. Zdaniem wizytatora „ta okoliczność dyskwalifikuje kandydatkę o awans zawodowy”. Wizytator podkreślił też słabą stabilność orzecznictwa, która nie daje gwarancji należytego wykonywania czynności na stanowisku sędziego sądu okręgowego.

Jej kandydatura na wyższe stanowisko nie została zaopiniowana przez Zgromadzenie Sędziów Apelacji Gdańskiej, które podjęło decyzję o odroczeniu wydania opinii w tym zakresie. Pomimo tego w tym samym dniu prezes Sądu Apelacyjnego w Gdańsku przedstawił kandydaturę sędzi Joanny Kołodziej -Michałowicz Krajowej Radzie Sądownictwa, która zaopiniowała ją pozytywnie przy jednoczesnej negatywnej opinii wobec trzech pozostałych kandydatów cieszących się wysoką oceną orzecznictwa. Posiedzenie zespołu opiniującego neoKRS zostało utajnione.

2 maja 2019 roku w sprawie III S 6/19 Sąd Apelacyjny w Gdańsku uwzględnił skargę na przewlekłość postępowania złożoną w sprawie prowadzonej przez sędzię stwierdzając w uzasadnieniu zawinione zaniedbania leżące po stronie sędziego referenta.

Po ogłoszeniu ww. postanowienia zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Sędziów Sądów Powszechnych Michał Lasota zażądał od prezesów SO w Gdańsku (co do sędziego delegowanego w składzie) oraz SA w Gdańsku (co do pozostałych dwojga sędziów - wydania ich akt osobowych.

Na wniosek sędziego w tej sprawie interweniował Rzecznik Praw Obywatelskich:

wystąpienie

odpowiedź

Skargi na przewlekłość z winy sędziego referenta stwierdzał Sąd Apelacyjny w Gdańsku w różnych składach także w sprawach prowadzonych w referacie s. Kołodziej – Michałowicz. Tak też przykładowo wskazać można na postanowienie z dnia 27 października 2020 r. w sprawie III S 8/20 (niepublikowane). W sprawie tej Sąd Apelacyjny w Gdańsku stwierdził, że przewlekłość wiąże się z niezrealizowaniem wytycznych przy uchyleniu poprzedniego postanowienia sędzi referent o zawieszeniu postępowania i nie podjęcia żadnych czynności w kierunku prowadzenia sprawy.

W sprawie III AUa 1508/20 postanowieniem z dnia 29 czerwca 2021 r. Sąd Apelacyjny w Gdańsku (niepublikowane) na podstawie art. 40 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r., poz. 2072) postanowił wytknąć Sądowi Okręgowemu w Słupsku w sprawie prowadzonej przez sędzię Kołodziej – Michałowicz jako referenta, uchybienie przy rozpoznawaniu sprawy V U 182/19 - w postaci oczywistej obrazy przepisów prawa procesowego i materialnego. Pani sędzia złożyła odwołanie od tego wytyku. W dniu 13 grudnia 2022 r. wadliwie powołani do Sądu Najwyższego przy udziale neokrs w składzie z sędzią Kołodziej-Michałowicz - Leszek Bielecki (sprawozdawca), Jarosław Sobutka i Romuald Dalewski oświadczyli, że „Sąd Najwyższy utrzymuje w mocy zaskarżone postanowienie.”

OGŁOSZENIE KONKURSU Monitor Polski 2018 poz. 1048

UCHWAŁA NEOKRS Nr 598/2019 z dnia 2019-06-26

WRĘCZENIE NOMINACJI Dnia 2023-01-23

Postanowienie Prezydenta RP z 21 grudnia 2022 r. M.P. 2023.72 - została powołana na stanowisko sędziego Sądu Okręgowego w Słupsku.

(https://www.prezydent.pl/aktualnosci/nominacje/nominacje-sedziowskie-w-palacu-prezydenckim,63230)

W dniu 13 kwietnia 2021 roku biorąc udział w obradach neoKRS nie wyłączyła się od głosowania nad kandydaturą swojej siostry Ewy Kołodziej-Dubowskiej ubiegającej się o awans do Sądu Okręgowego w Białymstoku. Nie poinformowała też członków neoKRS o łączących ją więzach rodzinnych z kandydatką.

Była członkiem zespołu opiniującym wszystkich sędziów Izby Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych Sądu Najwyższego

Jej mąż Andrzej Michałowicz również z powodzeniem przeszedł procedurę związaną z powołaniem na wyższe stanowisko i w marcu 2021 roku został powołany przez Prezydenta RP na stanowisko sędziego Sądu Okręgowego w Słupsku.

W grudniu 2021 roku została zgłoszona jako kandydatka na członka neoKRS w kolejnej kadencji. Również i tym razem pełnomocnikiem zgłaszającym jej kandydaturę był mąż Andrzej Michałowicz, który jednocześnie złożył swój podpis na liście poparcia.

2022 Kandydatka do neo-KRS
- wskazana przez posłów Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość.

Uchwałą Sejmu z dnia 12 maja 2022r. została członkiem neoKRS na kolejną kadencję. Członek Prezydium KRS.

neo-KRS 2022 - dokumenty

Wyrokiem z dnia 20 czerwca 2024 r. w sprawie III AUa 10/23 Sąd Apelacyjny w Gdańsku uchyla zaskarżony wyrok Wydany w jednoosobowym składzie sędzi Joanny Kołodziej Michałowicz, zniósł postępowanie w sprawie i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania w innym składzie Sądowi Okręgowemu w Słupsku, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach za instancję odwoławczą.

z uzasadnienia:

(…) wątpliwości (…) rodzą się nie tylko ze względu na wadliwe powołanie sędziego, który rozpoznawał sprawę w I instancji, co skutkowało wydaniem zaskarżonego orzeczenia, ale też ze względu na uczestnictwo tej sędzi w składzie Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej z uwzględnieniem art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 3). Sędzia ta, uchwałą Sejmu RP z dnia 6 marca 2018 roku została wybrana na członka Krajowej Rady Sądownictwa jako kandydatka wskazana przez posłów Klubu (...)'15. Pełniła też funkcję Przewodniczącej Komisji Budżetowej i członka Prezydium tego organu. (…)

Ponownie – po zakończeniu czteroletniej kadencji - uchwałą Sejmu z dnia 12 maja 2022r. została wybrana na członka tego organu jako kandydatka wskazana przez posłów Klubu (...). Nadal pełni obowiązki członka Prezydium organu. Została także członkiem Komisji do spraw odpowiedzialności dyscyplinarnej sędziów i asesorów sądowych, Przewodniczącą Komisji Budżetowej Rady, członkiem Komisji do spraw skarg, wniosków i petycji, Komisji do spraw kontaktów międzynarodowych.(…)

Oprócz własnego uczestnictwa w pracach wadliwie skonstruowanego organu na przestrzeni od 2018 r., sędzia udzieliła swego pisemnego poparcia (poprzez złożenie podpisu) sześciu kandydatom do Rady (w tym pięciu obecnym członkom Rady, z czego troje zostało wskazanych przez Klub (...) oraz dwoje przez Prezydium Sejmu) (…)

(…) Sędzia wizytator wyraziła pogląd, że skontrolowane sprawy nie pozwalają jej na wyprowadzenie pozytywnej oceny w zakresie sprawności postępowania w sprawach prowadzonych przez kandydatkę. Jednocześnie stwierdziła, że wyniki w zakresie załatwialności spraw nie budzą zastrzeżeń, są na poziomie wydziału, zaś liczba wyznaczanych posiedzeń i rozpraw, efektywny czas pracy, poziom pozostałości spraw nie budzą zastrzeżeń. Wskazała na wielokrotnie stwierdzone bezczynności w sprawach, opóźnienia w nadawaniu biegu pismom procesowym stron, czy też składanym wnioskom oraz nieterminowość w zakresie sporządzania pisemnych uzasadnień wydanych orzeczeń. Podkreśliła, że osiągane przez [kandydatkę] wyniki w zakresie stabilności są gorsze od poziomu wydziałowego, okręgowego i apelacyjnego. Wskazała przy tym, że choć sąd drugiej instancji nie stwierdził naruszenia wymogów w zakresie formułowania pisemnych uzasadnień wydanych rozstrzygnięć, jednak często nie podzielał koncepcji prawnych i oceny dokonywanej na podstawie art. 233 kpc. Sędzia wizytator wskazała także na uzyskiwaną przez kandydatkę najwyższą załatwialność spraw spośród trzech sędziów wydziału, w którym obecnie orzeka, a także największą liczbę sporządzonych uzasadnień. Zdaniem opiniującej niemożliwe jest dokonanie oceny pracy, jaką prezentowałaby orzekając w składzie zawodowym. Konkludując stwierdziła, że negatywnie ocenia powyższą kandydaturę.”

Udzielając poparcia tej kandydaturze Krajowa Rada Sądownictwa zaznaczyła, że kierowała się m.in. „ocenami kwalifikacji oraz doświadczeniem zawodowym kandydatów.” Jak dalej – w dwóch fragmentach uzasadnienia – zaznaczono:

„Zespół podkreślił, że ocena kwalifikacji sporządzona w zakresie spraw pracy i ubezpieczeń społecznych nie jest miarodajna. Opinia ta odnosi się do danych liczbowych w sposób bardzo wybiórczy, pomija korzystne dla tej kandydatki dane statystyczne, zaś wnioski wysnuwane przez sporządzającą tą ocenę kwalifikacji sędzię wizytator wydają się wyraźnie sprzeczne z obiektywnymi wskaźnikami dotyczącymi pracy tej kandydatki przedstawionymi w tym dokumencie. Wbrew argumentacji opiniującej wyniki ilościowe pracy [kandydatki] świadczą, że jej kandydatura wyróżnia się na tle sędziów wydziału.” (str.2)

„…Krajowa Rada Sądownictwa uwzględniła dane wynikające z oceny kwalifikacji sporządzonej na potrzeby niniejszego postępowania nominacyjnego, dotyczącej pracy [kandydatki] w sprawach pracy i ubezpieczeń społecznych. Ocena ta, które w zakresie rozmiarów referatu, liczby załatwionych spraw i pozostałych wyników ilościowych przedstawia tą kandydaturę jako ponadprzeciętną i wyróżniającą się na tle pozostałych kandydatur. (...) nie podzieliła jednak wniosków sporządzającego ocenę kwalifikacji. Subiektywne przekonanie sędziego wizytatora nie może bowiem rzutować na wyniki wszechstronnej oceny kandydatury dokonywanej przez Krajową Radę Sądownictwa, której efekt musi przybierać postać zobiektywizowanej formy gradacji poziomu kwalifikacji osób ubiegających się o urząd sędziowski.” (str.8) (…)

(…) W tym stanie rzeczy trudno jest się oprzeć przekonaniu, że powołanie sędzi do sądu wyższego stanowiło gratyfikację za jej zaangażowanie w niekonstytucyjne działania organów władzy wykonawczej wobec sądów, prowadzące do utraty przez Krajową Radę Sądownictwa przymiotu niezależności. Powyższy wniosek wynika z całokształtu okoliczności przejawiających się w:

- aktywnym zaangażowaniu sędziego w demontowaniu systemu demokratycznego państwa prawa poprzez zarówno swój udział w składzie wadliwie powołanego organu oraz podejmowane w nim prace jak też poparcie innych osób kandydujących do tego organu;

- całkowitym zlekceważeniu przez Radę roli organów samorządu sędziowskiego;

- wybiórczym, niepełnym oraz wypaczonym przedstawieniem merytorycznych walorów kandydatki, co nie wytrzymuje krytyki w zderzeniu choćby z tym materiałem źródłowym, jaki znajduje się w aktach osobowych sędziego. (…)

Analogiczne orzeczenia zapadły już w sprawach:

III AUa 1933/22 - wyrok z dnia 20 czerwca 2024 r.;

III AUa 394/24 - wyrok z dnia 5 lipca 2024 r,;

III AUa 1088/23 - wyrok z dnia 16 lipca 2024 r.

III AUa 587/24 - wyrok z dnia 16 lipca 2024 r.